روز سخت ...

روز بسیار سختی در پیش دارم و الان باید حرکت کنم برای شروع 

داشتم با خودم فکر می کردم که چقدر خوبه بتونم دوباره مثل گذشته ها آرزو کنم مثل بچه هایی که هر روزشون با چندتا آرزو شروع میشه و روز بعد آرزوهای دیگه ( آرزوهائی که وقتی میشنویم خندمون میگیره و شاید با خودمون بگیم چقدر کوچیک و ساده و یا چقدر بزرگ و رویائی...) و این به زندگی و ذهنشون تنوع میده و هیچ وقت یکنواخت نیستند

چقدر خوبه ما بزرگترها هم بتونیم همیشه مثل اونها باشیم و انقدر زندگی رو سخت نگیریم...

تا 10 روز دیگه وضعیت روحیم عالی میشه و مغزم دوباره خودشو رفرش میکنه

ان شاء الله...